ŚW. RITA POD PATRONKA NASZEJ PARAFII
Życiorys[edytuj]
Młodość[edytuj]
Urodziła się prawdopodobnie w 1381 roku jako jedyne dziecko prostych ludzi – Antoniego i Amaty Lotti. Na chrzcie w kościele św. Marii-Pleby w Cascii otrzymała imię Margarita (od którego włoskim zdrobnieniem jest Rita).
Jako mała dziewczynka nie stwarzała rodzicom problemów, była wesoła, pogodna i pracowita. Od najmłodszych lat wierzyła, że prawdziwym pięknem jest piękno duszy miłującej Jezusa. Z wiekiem jej wiara pogłębiała się. Mimo jej pragnienia wstąpienia do zakonuw wieku dwunastu lat została wydana za mąż za Paula Manciniego.
Mancini okazał się człowiekiem gwałtownym, rozpustnym i skłonnym do awantur, jednak Ryta z pokorą znosiła upokorzenia i brutalne traktowanie ze strony męża. Urodziła dwóch synów: Jakuba Antoniego i Pawła Marię. Pomimo starań Ryty synowie nie wyrośli na katolików i odziedziczyli charaktery po ojcu.
Mimo że pod koniec życia Mancini za sprawą żony poprawił swój charakter, jego przyjaciele zdradzili go i Mancini został zamordowany. Tuż przed śmiercią przeprosił Rytę i poprosił Kościół o wybaczenie.
Po śmierci ojca synowie postanowili pomścić śmierć Manciniego zgodnie z włoskim prawem wendety. Ryta wielokrotnie usiłowała im to wyperswadować, jednak nie udało jej się to – dlatego w modlitwie prosiła Boga o to, aby uniemożliwił On popełnienie im grzechu morderstwa. Rok później obaj synowie zmarli na dyzenterię.
Wstąpienie do klasztoru[edytuj]
Po śmierci męża i synów Ryta zapragnęła wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Została jednak odrzucona przez zakon. Ze względu na to, że była kojarzona z trwającym wciąż sporem między dwiema rodzinami - jej i rodziną jej mężą, postawiono jej pozornie niewykonalny warunek: miała doprowadzić do pełnego pojednania i zakończenia sporów. Gdy w wieku 36 lat zdołała tego dokonać została przyjęta. Zgodnie z legendą wstąpienie do zakonu miało charakter cudowny: w czasie snu Ryta została przeniesiona do klasztoru przez świętych: Jana Chrzciciela i Augustyna, a siostry, zastawszy ją rano w klasztornym kościele, do którego nie mogła w naturalny sposób dostać się przez zamkniętą furtę, wreszcie postanowiły ją przyjąć[2].
Papież Urban VIII w roku 1628 zatwierdził kult Ryty. Uroczystej kanonizacji dokonał w roku 1900 papież Leon XIII.
Sarkofag z jej nienaruszonym ciałem do dziś znajduje się w Bazylice – Sanktuarium w Cascii. Miejsce przyciąga wielu pielgrzymów z całego świata.
Według relacji świadków jej ciało emanowało słodkawym zapachem przez wieki, umieszczone jest w szklanej trumnie. Świadkowie twierdzą, że widywali świętą leżącą w wielu różnych pozycjach, a jej oczy otwierały się i zamykały po śmierci.
Święta Ryta jest czczona szczególnie we Włoszech, Ameryce Południowej. Wiele sanktuariów św. Ryty znajduje się również we Francji, m.in. w Nicei i w północnej części kraju, w pobliżu Lille, w Vendeville.
Kult[edytuj]
Kult w Polsce[edytuj]
Kult św. Ryty istniał już w końcu XVIII wieku w kościele augustianów pw św. Katarzyny w Krakowie, gdzie w ołtarzu głównym z XVII wieku znajduje się posąg Świętej (dłuta rzeźbiarza Wojciecha Maciejowskiego, ukończona w roku 1944). W nawie głównej jest jej figura z 1940 roku, obraz z XVII wieku oraz jej relikwiarz z XX wieku.
Obraz św. Ryty jest również w katedrze wrocławskiej w ołtarzu bocznym z XVIII wieku[3].
Jednym z najmłodszych ośrodków kultu św. Ryty jest parafia Matki Bożej Niepokalanej w Nowym Sączu. Został zapoczątkowany przez akt poświęcenia obrazu świętej. Dokonał tego Ks. Bp Piotr Bednarczyk 22 maja 1993 roku, w liturgiczne wspomnienie św. Ryty. Obraz namalowany przez miejscowego artystę Bernarda Wójcika a będący wierną kopią obrazu Świętej znajdującego się w miejscowości Cascia we Włoszech, ufundowała urodzona w Nowym Sączu, potem mieszkająca we Francji, a pod koniec życia znowu mieszkanka Nowego Sącza, Janina Habel-Juin jako wotum wdzięczności za łaski otrzymane od Boga przez wstawiennictwo św. Ryty, szczególnie łaskę pełnej wolności dla Polski, o którą p. Habel-Juin prosiła w dniach stanu wojennego w ojczyźnie. Propozycja ufundowania obrazu spotkała się z bardzo życzliwym przyjęciem ze strony ówczesnego proboszcza parafii, ks. prał. Zenona Rogoziewicza, który, od 1966 roku tworząc od podstaw nową sądecką parafię, w budowanym przez siebie kościele przewidział także miejsce, w którym mógł się znaleźć obraz świętej Ryty. W drugi czwartek każdego miesiąca o godz. 18.00 odbywa się w nowosądeckim kościele Matki Bożej Niepokalanej specjalna Nowenna do świętej Rity, w czasie której odczytywane są prośby i podziękowania. A co roku 22 maja, w dzień wspomnienia świętej, sprawowane są Msze św., w czasie których błogosławi się róże[4]. Miejscem Kultu Św Rity jest również Sanktuarium Przemienienia Pańskiego w Galewie ( woj. Wielkopolskie) gdzie od 2012 roku znajdują sie relikwia Św Rity.
1 stycznia 2014 roku dekretem arcybiskupa Stanisława Gądeckiego została powołana Parafia św. Rity z Cascii w Lusówku. Dokumenty określają granice parafii: Lusówko wraz z przysiółkami Rozalin i Otowo, Sierosław, Pokrzywnica.
Patronat[edytuj]
W Kościele katolickim czczona jest jako święta od spraw trudnych i beznadziejnych, matek[5] i kobiet we wszystkich stanach. Jest opiekunką wielu dzieł charytatywnych i bractw.
W Polsce jest patronką bractwa pod jej wezwaniem w Krakowie[6].
Dzień obchodów[edytuj]
Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 22 maja.
W tym dniu odprawiana jest uroczysta msza, po czym następuje poświęcenie róż. Jest to nawiązanie do zdarzenia sprzed jej śmierci, kiedy to w zimie zakwitły róże. Poświęcone płatki różane przynoszą ulgę w cierpieniu i zdrowie w chorobie. Symbolem św. Ryty jest róża – połączenie radości z cierpieniem[3].
Studenci mogą się modlić do św. Ryty o pomoc przy zdawaniu egzaminów[3].
Ikonografia[edytuj]
W ikonografii święta przedstawiana jest w stroju zakonnym – w czarnym habicie i w białym welonie, z cierniem na czole[7].
Jej atrybutami są: dwoje dzieci, krucyfiks, cierń, figa, pszczoły i róża[7].